Υλικά :
1/2 κιλό σιτάρι
250 γραμμάρια ξανθή σταφίδα
250 γραμμάρια ξερά σύκα
250 γραμμάρια ζάχαρη
3 κουταλιές καβουρντισμένο αλεύρι
1 κουταλάκι αλάτι
Καρύδια χοντροκομμένα
Κανέλα
Εκτέλεση :
Από βραδύς στις 2 Δεκεμβρίου θα βάλουμε σιτάρι να μουλιάσει. Μισό κιλό είναι αρκετό για μια μεγάλη κατσαρόλα 5-6 λίτρων.
Την επόμενη ημέρα βάζουμε το σιτάρι στην κατσαρόλα να βράσει με 2-3 λίτρα νερό. Όταν μισοβράσει και μαλακώσει το σιτάρι συμπληρώνουμε κι άλλο νερό στην κατσαρόλα αν χρειαστεί και προσθέτουμε τις σταφίδες, τα σύκα, τη ζάχαρη, το αλεύρι, το αλάτι και το αφήνουμε να βράσει μέχρι να χυλώσει.
Όταν δούμε πως έχει χυλώσει, το κατεβάζουμε από τη φωτιά.
Το σερβίρουμε σε βαθιά πιάτα και ρίχνουμε από επάνω καρύδια και κανέλα και την επόμενη ημέρα προσφέρουμε από ένα πιάτο σε τρία σπίτια.
Κατά βάση, το έθιμο θέλει τη βαρβάρα να προσφέρεται.
Ουσιαστικά όπως καταλάβατε, γινόταν μια ανταλλαγή πιάτων και το κάθε σπίτι έτρωγε “ξένη βαρβάρα”. Η Αγία Βαρβάρα θεωρείται προστάτιδα των παιδιών από τις αρρώστιες και το πιάτο αυτό προσφέρεται σε κάποιες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας γι’ αυτό τον λόγο.
Η συνταγή είναι από το http://www.sheblogs.eu/2007/12/03/varvara/
Εμείς στην Θεσσαλονίκη μαζί με το σιτάρι βράζουμε «φασόλια-ρεβίθια-κουκιά-σύκα ξερά» και
ρίχνουμε από επάνω εκτός καρύδια και κανέλα και φέτες από μήλα.
εμεις στο χωριο που γεννηθηκα ριχναμε και σπυρια απο το ροδι επανω. στο χωριο που ζω τωρα, δεν το εχουν αυτο το εθιμο της βαρβαρας. και γινεται πολυ νοστιμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο σου ξημερωμα.